Մոսկվա. 17 համարի տրամվայ: Տերյանի հայացքը սառել էր պատուհանի մոտ մեջքով կանգնած աղջկան: Տերյանը այնքան մոտեցավ աղջկան, որ տրամվայի ամեն մի ցնցումից նրա հյուսքերը դիպչում էին երիտասարդի դեմքին, և նա շոշափելիորեն զգում էր վարսերի բույրն ու փափկությունը: «Հաջորդ կանգառը՝ Հայկական եկեղեցի»,- լսվեց տոմսավաճառի անկիրք ձայնը: Նրանք երկուսով մտան եկեղեցու բակ: Շուտով պարզվեց, որ աղջիկը հայուհի... Continue Reading →
Վահան Տերյան, բանաստեղծություններ
Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես,Վերջին երգիչն իմ երկրի,Մա՞հն է արդյոք, թե նի՞նջը քեզՊատել, պայծառ Նաիրի։ Վտարանդի, երկրում աղոտ,Լուսեղ, քեզ եմ երազում,Եվ հնչում է, որպես աղոթքԱրքայական քո լեզուն։ Հնչում է միշտ խոր ու պայծառ,Եվ խոցում է, և այրում,Արդյոք բոցե վարդե՞րդ են վառ,Թե՞ վերքերն իմ հրահրուն։ Ահով ահա կանչում եմ քեզՑոլա, ցնորք Նաիրի՛, —Մի՞թե վերջին... Continue Reading →
Վահան Տերյան
Դժվարին կյանք ապրեց Վահան Տերյանը, կյանքից հեռացավ շատ անժամանակ, բայց հայյ քնարերգությանը հաղորդեց մի այնպիսի թարմ շունչ, որ անհնարին է պատկերացնելիր և հետագա ժամանակների հայ պոեզիան առանց նրա լուսավոր ներկայության։ Տերյանն անփոխարինելի է նաև նրանով, որ առաջին իսկ գրքով ստեղծեց հետևորդների մի մեծխումբ, որի ներկայացուցիչները ձևավորեցին Վահան Տերյանի գրական դպրոցը։ Գեղարվեստական ճանապարհ բացանող այդպիսի մշակութային... Continue Reading →
Հանդիպում Մարի (Voltera) Մելիքյանի հետ
Եթերում կրկին Էթիկետ ռադիոն է։ Կրթահամալիրի տոնին նվիրված <<Էթիկետ>>֊ը շարունակում է <<Կրթահամալիրի ձեռքբերումները բոլորիս ձեռքբերումներն են>> խորագրով շարքը։ Այսօր մեր հյուրն է մի ստեղծագործ անհատականություն Մարի Մելիքյանը։ Սկզբում նրան խնդրեցի մի փոքր ներկայանալ, (թե երբ է ընդունվել կրթահամալիր, մասնագիտությունը և այլն) : Կրթահամալիր ընդունվել եմ 2010 թվականին, լեզվաբանի մասնագիտությամբ: Ճիշտնասած մինչ այդ չէի էլ որոշել,... Continue Reading →
Երկու արվեստագետ
Ավետիք Իսահակյանի <<Երկու արվեստագետ>> ստեղծագործությունը ինձ համար սկզբում թվաց մի փոքր պարզ, քան սպասում էի։ Սակայն եկեք քննարկենք։ Ստեղծագործությունը պատմում է անվերջ կատարելագործվելու և անհատի կամքի մասին։ Սկզբում, երկու արվեստագետ ճգնում էին իրենց հոգու այդ անձև, անմարմին գեղեցկությունը դրսևորել, հանել հոգու անհունից, ձև ու մարմին տալ նրան, դարձնել ըմբռնելի, շոշափելի։ Իհարկե, երկու անհատ չեն կարող... Continue Reading →
Տաթև Այվազյան 