«Սամվելը» հայ գրող Րաֆֆու պատմական վեպերից է։ Րաֆֆին «Սամվելը» սկսել է գրել է 1884 թ. և ավարտել է1886 թ.։ Առաջին անգամ հրատարակվել է Թիֆլիսի «Արձագանք» շաբաթաթերթում։ Առանձին գրքով առաջին անգամ լույս է տեսել 1888 թ.։ «Սամվելը» համարվում է հայկական գրականության լավագույն կոթողներից մեկը։ Նկարագրելով Հայաստանի ծանր վիճակը 4-րդ դարում, Րաֆֆին ձգտում էր նկարագրել Հայաստանը 19-րդ դարում, երբ այն գտնվում էր Թուրքիայի և Ռուսաստանի տիրապետության տակ։ Ցարական իշխանությունը այրում էր հայկական գրքերը, փակում եկեղեցիները և ոչնչացնում... Continue Reading →

Դևը, երբ սիրում է, հրեշտակ է դառնում: Լինում են այնպիսի րոպեներ, երբ սրտի և դատողության փոխադարձ հարաբերությունները խզվում են, և մարդն ինքն իրեն հաշիվ տալ չի կարողանում յուր անվերծանելի զգացմունքների մասին: Նա, որ ատել չգիտե, զուրկ է մնում սիրո զգացմունքից… Բոլոր անբախտությունները մարդու համար են… ինչ ցավ, որ Աստված ուղարկում է, մենք պետք է տանենք համբերությամբ… Փոթորկալից և խավար... Continue Reading →

Հայ գրող, հրապարակախոս, լուսավորիչ, փիլիսոփա, գրաքննադատ Միքայել Նալբանդյանը ծնվել է 1829 թ. նոյեմբերի 14 (2)-ին Նոր Նախիջևանում (այժմ Ռոստով քաղաքի Պրոլետարական շրջան)՝ արհեստավորի ընթանիքում։ Սովորել է հայրենի քաղաքում՝ Գաբրիել Պատկանյանի դպրոցում։ Հոգևորականների հալածանքներից և իշխանությունների հետապնդումից խուսափելով՝ 1853թ. մեկնում է Պետերբուրգ, որտեղ էլ հանձնում է համալսարանական քննություններ՝ հայոց լեզվի ուսուցիչ լինելու իրավունք ստանալու: Նալբանդյանը հայոց... Continue Reading →

Պետրոս Դուրյանը (իսկական ազգանունը՝ Զըմպայան, հունիսի 1 (մայիսի 20), 1851թ., Սկյուտար, Կ. Պոլիս – փետրվարի 2 (հունվարի 21), 1872թ., Կ. Պոլիս) ծննդավայրի ճեմարանն ավարտելուց հետո եղել է գրագիր, տնային ուսուցիչ, աշխատակցել է տարբեր թերթերի, գրել դրամաներ: Նշանավոր են նրա «Վարդ և Շուշան կամ Հովիվք Մասյաց» (1867թ.), «Սև հողեր կամ Հետին գիշեր Արարատյան» (1868թ.), «Արտաշես աշխարհակալ»... Continue Reading →